တစ္ခ်ိန္ကေမ႔မရသည္႔နာဂေတာင္အလႊမ္း

( နာဂ ေတာင္တန္းေဒသ ေနစဥ္အခါက ျဖစ္ရပ္မွန္အေတြ႔အၾကဳံေလး တစ္ခု)
လူသားတစ္ဦးတစ္ေယာက္စီတြင္ ကိုယ္ပိုင္အခြင္႔အေရးမ်ား ရိွၾက၏ ။ထိုသို႔ကိုယ္ပိုင္အခြင္႔အေရးမ်ားရိွၾကရာတြင္” ငါ႔မွာလုပ္ပိုင္ခြင္႔ေတြအမ်ားၾကီးရိွတယ္။ငါလုပ္ခ်င္တာကိုလုပ္မယ္“စသည္ျဖင္႔အေတြးမ်ားဝင္ေရာက္ျပီးစိတ္အလိုကိုလိုက္ကာ စိတ္ထင္တိုင္း မေကာင္းမွဳ ဒုစရုိက္ အကုသိုလ္တရားမ်ားကို လြန္က်ဳးေနမည္ဆိုပါလွ်င္ ထိုပုဂိဳလ္၏ အခြင္႔အေရးသည္ ေရတိမ္နစ္ကာ ဆုးံရူးံပ်က္စီးျပီး ပစၥဳပန္ သံသရာနွစ္ျဖာ ဘဝအတြက္ နစ္မြမ္းသြားမည္သာျဖစ္ပါသည္။ ဘဝဟာလည္း အဓိပါယ္ ေမ႔ေစခဲ႔ေပမည္။ ေကာင္းေသာအခြင္႔အေရးမ်ားကို ေကာင္းေသာစိတ္ျဖင္႔ အသုးံခ်မည္ ဆိုပါလွ်င္ကား ပစၥဳပန္ သံသရာနွစ္ျဖာ ဘဝအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးရလဒ္မ်ားကို ခံစားၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။ဘဝဟာလည္း အဓိပါယ္ရိွေစခဲ႔ေပမည္။ လူသားတစ္ဦး တစ္ေယာက္စီတြင္ ကိုယ္ပိုင္အခြင္႔အေရးမ်ားရိွသလို လိုလားတပ္မက္ ၾကိဳက္နွစ္သက္ၾကေသာ အရာမ်ားလည္းရိွၾက၏ ။ သို႔ေသာ္ အမ်ားအားျဖင္႔ အၾကိဳက္ခ်င္းေတာ႔ တူညီၾကမည္ မဟုတ္ေပ။” အၾကိဳက္တူလွ်င္ ရန္သူျဖစ္၏ “ဟု ဆိုရိုးစကားကဲ႔သို႔ တစ္ဦးနွင္႔ တစ္ဦး အၾကိဳက္ခ်င္းတူညီမွဳမွာကား အလြန္ရွားပါးသည္။ အနည္းစု အားျဖင္႔ကား တစ္ဦးနွင္႔တစ္ဦး အၾကိဳက္ခ်င္းတူညီလွ်င္ တူညီၾကေပလိမ္႔မည္။ လုးံစုံ ဥႆုံကား တူူုညီမွဳမရိွသည္မွာ အမွန္ပင္။ “ အေလာေဘန အာေရာဂ်ႆ ပစၥေယာ ေဟာတိ “ ဟူေသာဗုဒၶ စကားေတာ္အရ အစာ အဟာရမ်ားကို သုးံေဆာင္စားသုးံၾကရာတြင္ ကိုယ္ၾကိဳက္နွစ္သက္တိုင္း မသုးံေဆာင္ မစားသုးံဘဲ ကိုယ္နွင္႔တည္႔သည္႔ ကိုက္ညီသည္႔ အစာအဟာရမ်ားကိုသာ သုးံေဆာင္စားသုးံပါမွ ေရာဂါကင္းျပီး အသက္ရွည္ေပသည္။ တည္႔မွန္းမသိ ၊ မတည္႔မွန္းမသိ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တိုင္း စားသုးံပါလွ်င္ကား ေရာဂါမ်ားျပီး အသက္တိုတတ္ပါသည္။
နာဂ ေတာင္တန္းေဒသ အံ႔ေပၚရြာမွ ခါးနိဳး ဆုိသူသည္ အရက္ကို အလြန္ၾကိဳက္သူတစ္ေယာက္ ၊ တစ္ေန႔လွ်င္ အရက္ သုးံပုလင္း ပုံမွန္ေသာက္၏။ အရက္ေသာက္ေသာ္လည္း အလြန္အက်ြန္ မူးသည္ဟူမရိွ ။ သူ႔ဘဝတြင္ အရက္သည္ ဘဝအေဖၚ၊ အိပ္ရာထျပီး မ်က္ႏွာမသစ္္ခင္မွာ အျမဲေသာက္ေလ႔ရိွသည္။ အရက္မေသာက္ရလွ်င္ သူမေနနိဳင္၊ အရက္ကုန္သြားသည္႔ေန႔ဆိုလွ်င္ အရက္မေသာက္ရ လက္ေျခမ်ားတုန္ခါေနတတ္သည္။ သူ႔မိန္းမ “ မာလုံထီဒိုင္း” မွာအရက္ျပတ္လတ္သြားမွာကို စိုးရိမ္ အရက္ခ်က္ျပီး ဝါးဘူး ေလးငါးဘူးနဲ႔ အျမဲ ထည္႔ထားရသည္။ သူ႔စရိုက္မွာ အရက္ေလးပုလင္း ၊ငါးပုလင္း၊ ေသာက္မူးသြားျပီဆိုလွ်င္ မည္သူ႔ကိုမွ်ရန္မလုပ္ ၊ စကားေလးမေျပာေတာ႔ဘဲ အိပ္ျမဲသာ အိပ္ေနေတာ႔သည္။ ထိုစရိုက္မွာကား သူ႔ဘဝအတြက္ အဆိုးထဲက အေကာင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ေက်းရြာအတြင္းမွာ အရက္ကို အလြန္ အက်ဳးေသာက္ေသာသူမွာ သူတစ္ဦးတည္းသာ ရိွသည္။ သူ႔မ်က္နွာ နွင္႔ ရင္ဘတ္တို႔သည္ အျမဲတမ္းနီရဲေနျပီး သူ႔ကိုယ္တြင္ တစ္ခါမွ် အကၤ်ီ ဝတ္သည္ကိုမေတြ႔ရ ။ တစ္ခါတစ္ရံမ်ားမွာ ေက်ာင္းသို႔ေဆးလိပ္ေတာင္းေသာက္ရန္ ေ၇ာက္လာတတ္သည္။ သူသည္ ဗမာစကားကို တစ္ခြန္းစ နွစ္ခြန္းစ ေျပာတတ္၏ ။ ရြာသူရြာသားမ်ားသည္လည္း ေဆးလိပ္လာေတာင္းေသာက္ၾကသည္႔အတြက္ သတင္းစာ စကၠဳဳ နွင္႔ ေဆးမွဳန္႔ထုပ္မ်ားကို အျမဲ ဝယ္ထားရသည္။
ခါးနိဳး တစ္ေယာက္ ေက်ာင္းသို႔လာတိုင္း စာေရးသူက အရက္မေသာက္ဖို႔အေၾကာင္းကို အျမဲေျပာျပသည္။ “အရက္မေသာက္ပါနဲ႔”ဟုေျပာလ်ွင္သူစိတ္မေကာင္း၊ အရက္ေသာက္လွ်င္အသက္တိုသည္႔အေၾကာင္းကိုေျပာျပ ေသာ္လည္း နာဂ စကားျဖင္႔ ( ေငြးယမ္း ၊ ေငြးယမ္းလာဟု၊ ကယု ယြေမာ္၊ အနိဳင္ယြ၊ ဆက္ကန္းက်) “ သိတယ္၊သိတယ္ ၊ မေသာက္ရင္မေနနိဳင္တာက ခက္တယ္” တဲ႔ ။ “ အရက္ေသာက္တာက ၁၀ နွစ္ေတာင္ရိွေနျပီမို႔ အသက္ေသရင္လည္းေသပါေစေတာ႔ ခုမွ အရက္ကို မျဖတ္ေတာ႔ဘူး” ဆိုပဲ ။ မၾကာခင္မွာ သူ႔ခႏ•ာကိုယ္တြင္ ေခ်ာင္းဆိုးေသြးအန္ ေရာဂါတစ္ခုစြဲကပ္လာေလျပီ။ စာေရးသူထံေဆးလာေတာင္းလွ်င္လည္း ေခ်ာင္းဆိုးေသြးပါ တီဗီေရာဂါေကာင္းသည္႔ေဒၚထူးထူး အဆုတ္္သန္႔ေဆးမွဳန္႔မွ်ကိုသာ ေပးနိဳင္သည္။ ထိုေဆးေသာက္လည္းသူ႔ေရာဂါက မသက္သာ။ ျဖစ္ျမဲသာျဖစ္ေန၏။ သူသည္ႏြားႏွင္႔ ဝက္မ်ားရိွသူလည္းျဖစ္၏။ “ ႏြားႏွင္႔ ဝက္တြင္ တစ္ခုခုကို ေရာင္းျပီး လဟယ္ျမိဳ႔မွာ ေဆးသြားကုရေအာင္ စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္လိုက္ျပီး ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ “ ဟု ေျပာျပေသာ္လည္း ဘာတစ္ခြန္းမွ် ျပန္မေျပာ ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး နားလည္ေအာင္ေျပာျပေသာ္လည္း သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ေဆးကုသရန္စိတ္မဝင္စား၊ ေရာဂါက နတ္တင္လွ်င္ေကာင္းမည္ဟူေသာ အေတြးက သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ဝင္ေနျပီးနတ္တင္မည္႔ အလုပ္ကိုသာ အားသန္ေနပုံရသည္။ တစ္ရက္နွစ္ရက္အၾကာတြင္ ခါးနိဳး တစ္ေယာက္ အိပ္ရာထဲမွ မထနိဳင္ ၊ အစာလည္းမစား ၊ ေရကိုေတာင္မွ ဇြန္းႏွင္႔ ခပ္တိုက္ရသည္႔ အဆင္႔ထိ ေရာက္ေနျပီဟူေသာ သတင္းၾကားရသည္။ စာေရးသူ သြားၾကည္႔သည္႔အခါ ခါးနိဳးတစ္ေယာက္ ေန႔လား ညလားျဖစ္ေနေလျပီ ။
သူ႔အိမ္ေရွ႔တြင္ ရြာသားမ်ားစုေဝးျပီး လူနာအတြက္ ႏြားကိုသတ္နတ္တင္မည္႔အေၾကာင္းေျပာေနၾကသည္။ စာေရးသူက “ ႏြားကိုသတ္ျပီး နတ္တင္လို႔ကား လူနာေရာဂါ ေကာင္းမွာလား? ဗုဒ• ဘာသာရြာမွာ နတ္မတင္ရဘူး” ဟု ေျပာျပသည္႔အခါ ရြာသားတစ္ေယာက္က မတ္တတ္ရပ္ျပီး “ မင္းက လူနာေရာဂါကို ေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ေပးနိဳင္မွာလား ငါတို႔မွာ နာဂ ဓေလ႔ရိွတယ္။ နတ္မတင္လို႔ မရဘူး”ဟု စိတ္တိုစြာျဖင္႔ေျပာၾကားသည္။ စာေရးသူ ျငိမ္ျငိမ္သာေနလိုက္၏။ တကယ္လို႔ နတ္မတင္ဘဲနဲ႔ လူနာအသက္ဆုးံရူးံ သြားခဲ႔လွ်င္ စာေရးသူေျပာေသာေၾကာင္႔ နတ္မတင္လိုက္ရသည္႔အတြက္ လူနာဆုးံရူးရသည္ဟု စာေရးသူေခါင္းေပၚတြင္ စုပုံက်ေနမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ သူတို႔ သေဘာဆႏၵအရ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ပါေစေတာ႔ဆိုျပီး ဘာမွ်ထပ္မေျပာဘဲ ေနလိုက္၏။ လူနာအေျခေနကို ၾကည္႔ျပီးမွ ေက်ာင္းသို႔ျပန္လာခဲ႔သည္။ သာသနာျပဳရာ၌“ စိတ္ရွည၊္ ဇြဲသန္ သည္းညည္းခံ၊ ျပဳရန္ သာသနာ”ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ကို လက္ေတြ႔ အသုးံခ်ေနရေတာ႔သည္။ ရြာသားမ်ားသည္ လူနာအတြက္ ႏြားထီးတစ္ေကာင္ကို သတ္ျပီး နတ္တင္ၾက၏။
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားေလး နွစ္ေယာက္က သြားၾကည္႔ၾကသည္ ။ ႏြားထီးခမ်ာမွာ လည္ပင္းကို ဓါးႏွင္႔ ခုတ္ေဘးကို လွန္နဲ႔ထုိးသည္႔အခါ နာက်င္ အလြန္ပင္ ေအာ္ရွာသည္ဟု ေျပာျပ၏။ ညည္႔ ၁၂ နာရီေလာက္မွာ လူေသသည္႔ အထိမ္းအမွတ္ျဖင္႔ ခါးနိဳး အိမ္က တူမီးေသနတ္ ေဖာက္သံနွင္႔ ေမာင္းထုသံမ်ားၾကားရေတာ႔သည္။ ခါးနိဳး တစ္ေယာက္ အသက္ထြက္သည္႔အခါ ႏြားထီးကဲ႔သို႔ ကေယာင္ ကတမ္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေအာ္ဟစ္ျပီးမွ အသက္ထြက္သြားရရွာသည္ဟု ေျပာျပၾကသည္။ “ ေဟ႔ စိတ္ နင္ေခၚရာငါမလိုက္ဘူး၊ စိတ္ကိုနိဳင္ ေသေအာင္ မဆင္းရဲ” ဟူေသာ ဆရာေတာ္ၾကီး တစ္ပါး၏ ၾသဝါဒ ကို သတိရမိသည္။ ခါးနိဳး တစ္ေယာက္သည္ စိတ္အလိုကိုလိုက္ျပီး အရက္ကို အလြန္အက်ြန္ ေသာက္မိ အယူသီးမွဳေၾကာင္႔ လူ႔ဘဝတြင္ ၾကာၾကာမေနခဲ႔ရဘဲ ဘဝတြင္ အဓိပါယ္မဲ႔စြာ အသက္ဆုးံရူးံခဲ႔ရသည္ မဟုတ္ပါေလာ႔။ ( စိတ္ကိုမေကာင္းမွဳမွ ထိမ္းခ်ဳပ္နိဳင္ၾကပါေစ)